Nie wszystkie zmiany wymagają interwencji.Niektóre są pozostawiane jako zmiany niezłośliwe.Należy je jednak obserwować.Przeciętnie 80% zmian diagnozowanych jest jako takie właśnie  zmiany .Nie wymagają one leczenia chirurgicznego.

Decyzję o wyborze leczenia zawsze podejmuje lekarz.
Niebezpieczne jest sięganie po porady osób,które nie mają rzetelnej wiedzy lekarskiej.
W ostatnim czasie obserwowany jest nawrót do niekonwencjonalnych metod leczenia.Wszelkie środki czy metody zalecane przez specjalistów niekonwencjonalnych metod leczenia powinny być konsultowane z lekarzem onkologiem i mogą być  ewentualnym uzupełnieniem leczenia podstawowego.

Jeśli już stwierdzi się raka należy ocenić stopień jego złośliwości oraz stopień zaawansowania. W niektórych nowotworach złośliwych możliwa jest ocena złośliwości na podstawie kryteriów histologicznych. Zwykle podziały uwzględniają trzy lub cztery stopnie złośliwości, oznaczając je cyframi rzymskimi. I tak nowotwory klasyfikuje się jako:

• dobrze zróżnicowane (Io);

• umiarkowanie zróżnicowane (IIo);

• mało zróżnicowane (IIIo);

• niezróżnicowane lub anaplastyczne, jeżeli występuje utrata identyczności z tkanką, z której pochodzą.

Klasyfikacja histologiczna nowotworu jest podstawową metodą wyboru metody leczenia, a także jest pomocna w planowaniu zakresu działań terapeutycznych i rokowania.
Po ustaleniu rozpoznania, ocena rozległości i szerzenia się nowotworu jest podstawowym warunkiem właściwego postępowania leczniczego. Klasyfikację tę oznacza się symbolem TNM . Ma ona na celu ocenę rozległości procesu nowotworowego i jest oparta na określeniu trzech elementów:

• T (tumor) - guz,

• N (nodulus) - węzły chłonne,

• M (metastasis) - przerzuty odległe.

Dodanie do tych symboli liczb dokładnie odzwierciedla stopień klinicznego zaawansowania procesu nowotworowego. Klasyfikacja TNM pomaga w planowaniu leczenia i w ocenie jego wyników, daje wskazówki co do rokowania. 
W badaniach klinicznych ocenia się także inne czynniki.

Leczenie chirurgiczne
Dotyczy chorych w I0 i II0 zaawansowania klinicznego. Polega na wycięciu gruczołu piersiowego. Przy okazji usuwa się lub nie mięśnie piersiowe i węzły chłonne (mastektomia radykalna). Czasem stosuje się leczenie oszczędzające, czyli wycięcie segmentu lub kwadrantu piersi, wycięcie samego guza lub podskórne wycięcie całego gruczołu z zastrzeżeniem, że usunięte będą także węzły chłonne pachowe i pacjentka zgadza się na następcze napromienianie piersi.
W leczeniu chorych na raka sutka stosowane jest leczenie chirurgiczne, hormonalne, chemiczne, promieniowanie jonizujące.

Radioterapia
Leczenie promieniami. Stosuje się napromienianie przed- i pooperacyjne, leczenie radykalne, leczenie paliatywne. Napromienianie przedoperacyjne wykonuje się przy zaawansowanych postaciach guzów, obrzękach, występowaniu dużych węzłów chłonnych pachowych. 
Konieczność wykonywania pooperacyjnej radioterapii jest tym większa im mniej radykalna jest sama operacja. W przypadku guzów bardzo zaawansowanych i przez to nieoperacyjnych uzasadnione jest leczenie paliatywne. 

Chemioterapia
Stosowane w chemioterapii cytostatyki hamują namnażanie się komórek szybko rosnących, w tym komórek nowotworowych. Mimo występowania licznych działań ubocznych leczenie to jest uzasadnione w gorzej rokujących przypadkach. 

Leczenie hormonalne
Jest stosowane przy raku sutka z przerzutami w przypadkach dobrze rokujących. U około 1/3 pacjentek po zastosowaniu tego typu leczenia stwierdza się zahamowanie wzrostu lub regresję nowotworu, poza tym jest to leczenie dobrze tolerowane.

źródło własne i internet